Framleis inne i Finnskogverda

Guds fred alle saman!

I dag fekk me nok ein dag.

Dagen starta i sjutida, då eg vakna av det mest voldsame torebraket eg nokonsinne har høyrt, med eit anna rett etter. Eg høyrte at mor eller far (eller begge) tusla rundt nede og tok ut kontaktar. Eg vurderte å gå ned for å slå av ein prat (ja, eg vurderte faktisk det, men då visste eg ikkje at klokka var sju, eg trudde det var "midt på natta"). Men så såg eg ei mus pile over golvet, og ombestemte meg. Litt etter såg eg ein kanin (på rommet mitt, altså), og i ettertid har eg funne ut at eg må ha drøymt båe delar =)

Dagen fortsatte med haglskurer, regnbyger, grå skyar og skodde på fjella. I forfjamsinga over været trur eg vi har gløymt å ete. I dag blei nemleg frukost etterfulgt av middag og etter det har det ikkje blitt noko anna =)

Eg les og les om skogfinnar og Finnskogen, alt eg finn på internett. Hadde eg endå hatt eit særemne i historie kunne eg i alle fall brukt kunnskapen til noko nyttig. Så for å bøte på det les eg jamnleg litt i "Piga" (sjølvbiografien til Åsta Holth) og later som om eg samlar stoff til "om forfattaren". Ho (Åsta, altså) fekk forresten eit morosamt kallenamn ein gong, Åsta; av direktøren på ein folkehøgskule, og det var "Åsta Holdtmeg". Eg syns det var morosamt eg, då.

Eg har også fått eit morosamt løfte i dag. Mor har veldig kort hår, og heilt frå eg var liten har eg alltid ønska å sjå ho med langt hår. Argumentet hennar har vore at håret har vore for krøllete. Men i dag glapp det altså ut av ho at ho skulle vente med å klippe det til eg gifta meg. Hmm, eg trur ikkje det var veldig gjennomtenkt, og kanskje ikkje heller veldig lurt =) Men fornøyelig, så absolutt. Og endå meir om eit par år, kan eg tenke meg.

Verda er ein fin plass. Eg har ikkje så mye å seie i dag, kjenner eg. Men ein ting lurer eg på:

Skjønt, det skal eg komme tilbake til ein annan gong =)

God natt elles, eg skal opp med sola i morgon (ho står opp klokka åtte no, så det er ingen fare, eg får nok skjønnhetssømnen min og meire til) og må derfor legga meg snart =) Lyktestolpen svaiar utanfor vindauget (eg går ut i frå at det tyder at det bles godt endå). Nok ein gong: det er vinter på vestlandet.

Dedikert Marita

Kjære alle saman,

men mest Marita Handeland frå Finnøy,

sidan dette innlegget er dedikert til deg =)

Det er svært lenge sidan eg har skrive noko på norsk på denne bloggen, og det har eg fått klagar på. Som alltid, er eg villig til å strekke meg svært langt for å gleda ein finnøybu, Marita igjen, og derfor dette innlegget, til og med på nynorsk!! Tenk det! =) kjenn deg beæra, Marita.

Lenge leve Finnøy =)

I dag er det mandag. Det er også vinterferie. Det er grått, tåkete og det regnar ute. Alle øya sine grasplenar og jorder står i fare for å gjennomgå ei saftig rotbløyte =) Det er vinter på vestlandet...

Eg har baka konfektkake (orginaloppskrifta vart funne som helleristning på Bergje på Finnøy, datert til år 7000 f.kr) med lys kokesjokolade, og dette gav ein interessant ny vri på smaken. Veldig godt. Ja, og forutan å bake kake, har eg altså sydd klede (les: sydd om), drøymt fagre draumar om og fabla om å flytte ut i ei lafta røykfylt tømmerhytte med røykomn og heile pakka midt i tjukkaste Finnskogen, helst med geiter og kyr og hest og mann og ungar òg. Med andre ord: alt er ved det vanlege. Eg har forresten skrive litt på ei novelle òg.

Forresten lurar eg litt på kva det er ved livet mitt som gjer det interessant å lese dette innlegget... Kvifor er akkurat DU her, til dømes? Ikkje sånn å forstå, du er hjarteleg velkommen! Any time =) denne bloggen er døgnopen.

Eg vil forresten nytte sjansen til å anbefale desse bøkene:

"Kornet og freden"

"Steinen blømer"

"Kapellet"

dei er kanskje betre kjende som "Finnskogtrilogien" av Åsta Holth. Dei er i alle fall verdt lesinga. Språket kan verke merkeleg til å begynne med, men i mine auge er det heilt nydeleg (skjønt, sidan kjærleik gjer blind og eg er totalt hovudstups og hjelpelaust forelska i desse bøkene, språket innkludert, er eg muligens ikkje heilt til å stole på i denne vurderinga). Bøkene er forresten særemnet mitt, og eg gleder meg utruleg til å begynne å lese dei(denne siste setningen vert forresten, for norsklærarar, rekna for konfidensiell informasjon og kan derfor ikkje nyttast i jobbsamanheng).

"Handlingen tar til mot slutten av 1600-tallet, og den første boken følger den flotte, men svake Pål Tyyskiäinen og hans vakre, viljesterke kone Kerttu. Deres etterkommere får oppleve harde kår på 1700-tallet, da bøndene i norskbygden får øynene opp for verdiene i skogen og finnene synker ned i husmannskår. Men finnene bevarer sine skikker og sitt finske språk, også utover på 1800-tallet. Dette er starten på en ny tid, og finnene drømmer om å få bygd sin egen kirke, slik at de endelig kan føle seg som likeverdige."

Omtalen er henta frå bokklubben.no

Jaja, alle eg kjenner som er interesserte i å ta ei helg fri i sommarferien (sidan dei fleste jobbar då, og ikkje har ferie) til å gå Finnskogleden saman med meg er hjarteleg velkomne til det. Sove under stjernene, kjenne lukta av skog og sommar, bade i uklora vatn, gå i konstant frykt for å møte bjørn eller ulv (mormor leste "ulveslaget" av Jacob Breda Bull, for å få meg frå dette i fjor sommar). Bålrøyk.. =) mmm

No er klokka blitt svært mykje. Så no skal eg gå og legga meg, og drømme om røykstova mi, granskogen, elveglitteret og det svale vatnet i Vermundsjøen.

God natt, Marita og alle dåke andre =)

Guds fred.

Lord, I would never ask for anything else if you would learn me to, every day, through every moment lay open my heart and life to listen to your will and do it.

I thank you for being my provider
My advisor
My loving father and creator
My best friend and lover
My redeemer
My salvation
My rest and my shadow
My defender
But most of all, papa,

My Lord and My God.

I don’t know my future, the way you do.
I don’t even know my own best,
But I do know, papa, that you will see me through it all,
And I do know, that you will guide me.
And I know,
That you do love me.
And in this love, which is so much more than our everyday expression, lies the secret of Who you are, and What made you create me.